Ramón Sobrino Buhígas

Fillo do médico D. Luis Sobrino Rivas (1848-1907), membro da Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra (Fundada en 1894 ata 1939). É o xerme do futuro e actual Museu de Pontevedra.

Doutor de Ciencias Naturais, Profesor da universidade de Santiago, odontólogo, arqueólogo e apaixoado da pesca no río, casou en 1914 con Purificación Lorenzo Ruza, natural de Cequeril (Cuntis), da Casa Grande da Eira.

Foi o pioneiro, divulgador a nivel internacional da arte rupestre, dos petroglifos ou “insculturas”.

Ademáis do “Corpus Petroglyphorum Gallaeciae” (Santiago 1935) escrito en latín dado que a nivel científico tiña máis sona que o galego, publicou teses sobre a purga do mar ou “mareas roxas”, “La dinamita en la pesca” e a orixe pontevedresa de Cristóbal Colón entre outros. Ademáis foi becario en Francia e Inglaterra para o estudio dos petroglifos nesas terras.

O “Corpus” concebiuno coma primeiro volume dun segundo que nunca se chegaría a publicar por mor da Guerra Civil e II Guerra Mundial e unha vez erradicado o SEG (Seminario de Estudos Galegos). Escribe o Corpus para inventariar numerosos achádegos propios e a mairoría dos petroglifos que hoxe en día son referencia e máis importantes na provincia de Pontevedra (Costa atlántica e territorio comprendido entre os ríos Umia e Lérez).

No mesmo ano de publicación do “Corpus Petroglyphorum Gallaeciae”, 1935, publícanse ademáis en Santiago “Seis poemas galegos” de Federico García Lorca e o “Devalar” de Ramón Otero Pedrayo. Todo un acontecemento a nivel cultural xusto antes da Guerra Civil.

D. Ramón tamén foi membro da”Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra”, Real Academia Galega e Seminario de Estudos Galegos.

As 4 estacións que se conocían ata o momento en Cequeril foron descubertas por él.

E a 5ª estación, a do Outeiro do Casal tamén, anque co tempo se perdería a súa ubicación exacta.

 

Amigos contemporáneos de D. Ramón Sobrino Buhígas:

Antón Losada Diéguez, compartiu clases no Instituto de Pontevedra cando D. Ramón era o director. Integrante das “Irmandades da Fala” e da “Xeración Nós”.
Fermín Bouza Brey, co-fundador do Seminario de Estudos Galegos, xuíz, escritor e arqueólogo.
Ramón Otero Pedrayo, presidente do Seminario de Estudos Galegos (D. Ramón Sobrino tamén pertenceu ó S.E.G. a partires de 1927). Teño fotos deles xuntos.
Xosé Filgueira Valverde, o “vello profesor”. Co-fundador do Museu de Pontevedra, e o Seminario de Estudos Galegos xunto con Fermín Bouza Brey e Luis Tobío.

Persoerios a ter en conta:

Enrique Campo Sobrino (curmán) pintor e inspirador da labor de Ramón ó que este lle dedica o Corpus. Gran debuxante, morreu moi novo e foi o pioneiro en debuxar os petroglifos de Galicia, orientado e moi influenciado para poñer a súa valía como debuxante ó servizo da arte rupestre por Casto Sampedro, presidente da Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra.

D. Ramón seguirá o traballo iniciado por Enrique Campo pero xa coa axuda dunha cámara fotográfica. Realmente, se di que o “Corpus” llo adica a Enrique.

Ramón Sobrino Lorenzo-Ruza, fillo de D. Ramón Sobrino e arqueólogo que continuou a súa labor. Foi moi amigo de Antón Fraguas Fraguas, alumno de seu pai e cronista oficial de Galicia, Fermín Bouza Brey, Xosé Filgueira Valverde e Alfredo García Alén entre outros.

Ángel Núñez Sobrino, neto de D. Ramón Sobrino Buhígas, vive a día de hoxe e pasa moito tempo en Cequeril. A casa natal, na actualidade, é todo un museu. Centos de fotografías, negativos, placas, debuxos, obxectos, etc. Todo relacionado cos seus ascendentes. É un apaixoado da figura de seu avó.