Os animais críanse sen présas e aliméntanse exclusivamente de produtos da horta
O estrés non lle senta ben nin aos pitos. Por iso nas Quintas, na parroquia de Codeseda (A Estrada), tómanse o seu tempo para engordar os capóns que este Nadal lanzaron por primeira vez ao mercado. «Buscamos un produto especial, único», conta o produtor Silverio Otero Rodríguez, que leva engordando os seus capóns desde agosto.
Silverio é un de tantos mozos que nutriron a nova fornada de emigrantes galegos. Buscouse a vida en Holanda. Viviu alí unha década e acabou conseguindo un posto fixo como cociñeiro e unha vida cómoda e estable. A punto estaba ata de comprar vivenda alí cando a pandemia lle fixo volver a vista ás súas raíces. A casa dos seus avós na aldea habíase quedado baleira e as súas terras de labranza estaban sen cultivar. Silverio falou coa familia e decidiuse a volver para dar forma ao soño que facía tempo que roldaba pola súa cabeza: converterse en criador de capóns e vivir no rural unha vida tranquila.
Silverio tiña claro que para ofrecer un produto de calidade incontestable necesitaba ter o control total do proceso. Por iso volveu pór en uso as leiras familiares e plantou millo, patacas e verzas nos mesmos terreos que o fixeron os seus antepasados. A maiores, o criador cultivou girasoles. «É un alimento excelente para as aves e dáse moi ben aquí. É un cultivo que a xente relaciona con zonas máis secas, pero aquí dáse moi ben. Ademais o xirasol ten propiedades boas para as aves, así que o próximo ano temos previsto ampliar a produción», explica.
Silverio comprou no verán cincuenta pitos de raza autóctona. De Mos, concretamente. Tras a súa castración e recuperación comezou o lento proceso de alimentación e cebo. «Ao principio aliméntanse só de verzas e cereais. Despois, de millo e patacas cocidas. Na época das castañas comen tamén castañas con patacas… Ao lado da casa temos unha casiña vella con lareira na que cociñamos para os capóns, con lume de leña. Non usamos gas ni compramos pensos. Así non só se aforran custes, senón que ademais respectamos o xeito tradicional de alimentar aos capóns», explica o produtor.
Ademais da coidadosa alimentación, a vida en liberdade é outro dos acenos de identidade dos Capóns dás Quintas. «Críanse fóra, facendo exercizo. Só se reclúen o último mes nas capoeiras, cunha alimentación máis intensa para que collan os quilos desexables», comenta Silverio.
Para os non iniciados na materia hai que lembrar que, a diferenza dos galos, os capóns son pitos castrados. «Non cantan, non pelexan, non teñen testosterona e a carne é máis suave e delicada», explica Silverio. Os das Quintas tampouco son iguais aos míticos capóns de Vilalba. «Nós preferimos que desenvolvan só unha graxiña e que ofrezan máis carne de boa calidade, limpa e sa e con menor porcentaxe de graxa», di o produtor. «Os nosos capóns recuperan o ton de pel amarillento natural. Parecen dourados, pola alimentación e a calidade de vida que levan», asegura.
A primeira remesa de Capóns dás Quintas foi de cincuenta animais. Silverio non quería arriscar. Prefería testar primeiro a acollida e despois ir axustando a produción. «Quería ir tanteando o mercado, pero a acollida foi moi boa. Ao pouco de presentar o proxecto chegaron as primeiras reservas e a principios de decembro estaba todo comprometido. Agora estamos en pleno reparto. Só nos queda algún exemplar reservado para nós ou para algún regalo», di o estradense. «Queremos agradecer a confianza que a xente depositou en nós nesta primeira tandada. Sabemos que lles vai encantar e que o que proba repite, pero agradecemos moito este voto de confianza inicial», di.
A maior parte dos capóns, que pesan entre 4 e 5 quilos e véndense preparados para cociñar, foron encargados por particulares da Estrada e a súa contorna, pero algúns voaron ata Barcelona ou Burgos.